выя́ўны, -ая, -ае (разм.).

1. Відавочны для ўсіх; бясспрэчны.

На твары быў в. смутак.

2. Выразны.

В. малюнак.

|| наз. выя́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выя́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выя́ўны выя́ўная выя́ўнае выя́ўныя
Р. выя́ўнага выя́ўнай
выя́ўнае		 выя́ўнага выя́ўных
Д. выя́ўнаму выя́ўнай выя́ўнаму выя́ўным
В. выя́ўны (неадуш.)
выя́ўнага (адуш.)		 выя́ўную выя́ўнае выя́ўныя (неадуш.)
выя́ўных (адуш.)
Т. выя́ўным выя́ўнай
выя́ўнаю		 выя́ўным выя́ўнымі
М. выя́ўным выя́ўнай выя́ўным выя́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выя́ўны разг.

1. я́вный, бесспо́рный;

2. вырази́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выя́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Відавочны для ўсіх; бясспрэчны. [Раман] зноў вандраваў у воласць і нёс на сваім твары выяўны смутак. Колас.

2. Выразны. Выяўны малюнак. Выяўны гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́явіць ’выкрыць’, выявіцца ’выкрыцца’ (КЭС, лаг.; БРС, Яруш.), выяўля́ць, сюды ж выя́ўны ’выразны, голасны’; ’што добра вызначаецца’ (Янк. Мат.; КЭС, лаг.), выя́ўна ’выразна, голасна, зразумела’. Усё да вельмі разгалінаванай групы славянскіх слоў, якія ўзыходзяць да *(j)av‑: *(j)aviti, *(j)avьnъ і г. д. Гл. я́ўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)