вышчара́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вышчара́ю вышчара́ем
2-я ас. вышчара́еш вышчара́еце
3-я ас. вышчара́е вышчара́юць
Прошлы час
м. вышчара́ў вышчара́лі
ж. вышчара́ла
н. вышчара́ла
Загадны лад
2-я ас. вышчара́й вышчара́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вышчара́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вышчара́ць несов., см. вышчэ́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вышчара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вышчарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчарыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы.

Сабака вышчарыў зубы.

|| незак. вышчара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вышчэ́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

още́ривать несов. вышчара́ць, вышчэ́рваць; выскаля́ць, выска́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчарыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шчару вы́шчарым
2-я ас. вы́шчарыш вы́шчарыце
3-я ас. вы́шчарыць вы́шчараць
Прошлы час
м. вы́шчарыў вы́шчарылі
ж. вы́шчарыла
н. вы́шчарыла
Загадны лад
2-я ас. вы́шчары вы́шчарыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шчарыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ще́рить несов., разг.

1. (оскаливать) шчэ́рыць, вышчара́ць, вышчэ́рваць, ска́ліць, выскаля́ць, выска́льваць;

2. (топорщить) тапы́рыць;

ще́рить шерсть тапы́рыць поўсць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашчэ́рыць ’выскаліць зубы’ (Касп., Бяльк.), ашчэрыцца (Яруш., Гарэц.), ашчыра́цца ’шчэрыць зубы; злавацца (пра чалавека)’ (Нас.), рус. дыял. ощерить(ся) ’моцна зазлаваць’, польск. oszczerzyć się ’вышчарыцца’, ст.-польск. oszczerzać się насміхацца’; сюды ж, нягледзячы на цяжкасці пры тлумачэнні пачатку слова, Фасмер (4, 504) услед за Міклашычам, 299, адносіць балг. оце́ря (зъби), оца́рвам. Да прасл. ščeriti, параўн. без змякчэння оске́рвацца ’нашатырвацца (пра сабаку)’ (Куч.), гл. шчэрыць ’выстаўляць, вышчараць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)