вышу́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вышу́кванне
Р. вышу́квання
Д. вышу́кванню
В. вышу́кванне
Т. вышу́кваннем
М. вышу́кванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вышу́кванне ср. выи́скивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вышу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вышукваць — вышукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіёнства, ‑а, н.

Тое, што і шпіянаж; вышукванне, высочванне каго‑, чаго‑н. Яму [следчаму] было дастаткова ўпэўненасці каменданта паліцыі і некаторых паліцэйскіх, што толькі грамадоўцы маглі забіць Сашку, помсцячы за яго правакацыі і шпіёнства. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)