вы́шкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. вы́шкі
Р. вы́шак
Д. вы́шкам
В. вы́шкі
Т. вы́шкамі
М. вы́шках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́шкі, -шак.

Насціл пад страхой у хляве або ў канюшні для сена, розных гаспадарчых прылад.

Класці сена на в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шкі, -шак ед. нет черда́к м.; сенова́л м. (над хлевом или конюшней)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шкі, ‑шак; адз. няма.

Насціл пад страхой у хляве або ў канюшні для сена, розных гаспадарчых прылад. Лежачы, Несцер думаў, што вось заўтра яму трэба наладзіць услон, і ўспомніў, што недзе на вышках павінна быць для гэтага сухая кляновая плашка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шкі мн Bóden m -s, - і Böden, Dáchboden m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́шкі ’гара, насціл над хлявом, у адрыне для сена або саломы’ (БРС, Бяльк., Шат., Касп., Гарэц., Янк. II, Бес., Бір. дыс., Шушк., Інстр. II, Тарнацкі, Studia, Ліс., Сцяшк., З нар. сл.); ’узвышанае месца, якое робіцца пад столлю хаты для сушкі рэчаў’ (Нас.); ’палаткі’ (Шн., 2); ’месца, дзе садзяцца куры’ (Інстр. III). Рус. вы́шка ’вышкі’, вы́шкі ’верхні этаж у доме’, вы́шкі ’паліца (над дзвярамі) у адрыне’; ’палаткі’, укр. ви́шка, ви́шки ’вышкі’ (паўн.-укр.; гл. Бел.-укр. ізал., 22), польск. wyszka ’высокае месца ў хаце, паліца’, дыял. wyszki ’вышкі’, славац. vyška ’камора, кладоўка над хатай або пабудаваная асобна’. Ад асновы выш‑ (параўн. вышка) з дапамогай суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́шка вы́шкі
Р. вы́шкі вы́шак
Д. вы́шцы вы́шкам
В. вы́шку вы́шкі
Т. вы́шкай
вы́шкаю		 вы́шкамі
М. вы́шцы вы́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аўтамабі́ль-вы́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтамабі́ль-вы́шка аўтамабі́лі-вы́шкі
Р. аўтамабі́ля-вы́шкі аўтамабі́ляў-вы́шак
Д. аўтамабі́лю-вы́шцы аўтамабі́лям-вы́шкам
В. аўтамабі́ль-вы́шку аўтамабі́лі-вы́шкі
Т. аўтамабі́лем-вы́шкай
аўтамабі́лем-вы́шкаю		 аўтамабі́лямі-вы́шкамі
М. аўтамабі́лі-вы́шцы аўтамабі́лях-вы́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ускі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Кідаючы, ускласці на верх чаго-н. усё, многае.

У. сена на вышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

автомоби́ль-вы́шка аўтамабі́ль-вы́шка, род. аўтамабі́ля-вы́шкі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)