выхава́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выхава́нка |
выхава́нкі |
| Р. |
выхава́нкі |
выхава́нак |
| Д. |
выхава́нцы |
выхава́нкам |
| В. |
выхава́нку |
выхава́нак |
| Т. |
выхава́нкай
выхава́нкаю |
выхава́нкамі |
| М. |
выхава́нцы |
выхава́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выхава́нка ж. воспи́танница, пито́мица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выхава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да выхаванец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выхава́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м., каго-чаго або чый.
Той, хто выхоўваецца ці навучаецца дзе-н.
В.
Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.
В. сувораўскага вучылішча.
|| ж. выхава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
воспи́танница выхава́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Выхава́нне (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Байк.). Запазычанне з польск. wychowanie ’тс’ (Кюнэ, Poln., 115), дзе яно з’яўляецца калькай франц. éducation (Унбегаўн, RÉS, 12, 45). З польск. wychowanka запазычана таксама бел. выхава́нка ’прыёмная дачка, выхаванка’, а бел. выхава́нец ’прыёмны сын, выхаванец’ з’яўляецца калькай польск. wychowaniec ’тс’ (Кюнэ, там жа). Улічваючы даўняе выкарыстанне (параўн. у Ф. Скарыны выхование — Воўк–Левановіч, Мова выданняў, 282) і шырокае распаўсюджанне гэтых слоў, нельга прыняць пункт гледжання Крукоўскага (Уплыў, 127) аб калькаванні рус. воспитанник, воспитанница ў бел. выхаванец, выхаванка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пито́мица гадава́нка, -кі ж.; (о воспитании — ещё) выхава́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інстыту́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
У дарэвалюцыйнай Расіі — выхаванка жаночага інстытута (у 3 знач.). // Разм. Пра чалавека з рысамі паводзін і характарам выхаванкі падобнай установы (наіўным, неспрактыкаваным і пад.). [Якім:] — Ты [Міхась] здаешся такім кволым, быццам не мужыцкага роду, а якая інстытута. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pupilka
ж.
1. гадаванка, выхаванка;
2. улюбёнка, любіміца; пястуха
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)