вытраўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вытраўле́нне
Р. вытраўле́ння
Д. вытраўле́нню
В. вытраўле́нне
Т. вытраўле́ннем
М. вытраўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытраўле́нне ж., спец. вытравле́ние; см. вы́травіць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытраўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытравіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wytrawianie

н. вытраўленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́травка ж., разг., техн. вы́траўка, -кі ж.; (пятен) вывядзе́нне, -ння ср., вытраўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

травле́ние​I (обработка химическими средствами) траўле́нне, -ння ср., вытраўле́нне, -ння ср.; вывядзе́нне, -ння ср.; см. трави́ть​III.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытравле́ние

1. вытру́чванне, -ння ср.;

2. вытраўле́нне, -ння ср., вывядзе́нне, -ння ср.;

3. траўле́нне, -ння ср., спа́сванне, -ння ср.; см. вытравля́ть​I 1—3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)