высыльны́ гл. выслаць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высыльны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. высыльны́ высыльна́я высыльно́е высыльны́я
Р. высыльно́га высыльно́й
высыльно́е		 высыльно́га высыльны́х
Д. высыльно́му высыльно́й высыльно́му высыльны́м
В. высыльны́ (неадуш.)
высыльно́га (адуш.)		 высыльну́ю высыльно́е высыльны́я (неадуш.)
высыльны́х (адуш.)
Т. высыльны́м высыльно́й
высыльно́ю		 высыльны́м высыльны́мі
М. высыльны́м высыльно́й высыльны́м высыльны́х

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высыльны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Засуджаны на высылку; ссыльны. // Прызначаны для высылкі. Якой багатай была царская Расія на такія вось месцы, месцы высыльныя. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́слаць¹, вы́шлю, вы́шлеш, вы́шле; вы́шлі; вы́сланы; зак., каго-што.

1. Паслаць адкуль-н.

В. ліст.

В. каго-н. насустрач госцю.

2. У пакаранне выдаліць за межы чаго-н.

В. са сталіцы.

|| незак. высыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. высыла́нне, -я, н. і вы́сылка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 2 знач.).

|| прым. вы́сылачны, -ая, -ае і высыльны́, -а́я, -о́е (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wysyłkowy

wysyłkow|y

высыльны; прызначаны да высылкі;

księgarnia ~a — кнігі поштай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)