высу́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. высу́джваю высу́джваем
2-я ас. высу́джваеш высу́джваеце
3-я ас. высу́джвае высу́джваюць
Прошлы час
м. высу́джваў высу́джвалі
ж. высу́джвала
н. высу́джвала
Загадны лад
2-я ас. высу́джвай высу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час высу́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высу́джваць несов., разг. высу́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́судзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

Атрымаць па суду.

В. спадчыну.

|| незак. высу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высу́живать несов., прост. высу́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да высуджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)