высту́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. высту́кванне
Р. высту́квання
Д. высту́кванню
В. высту́кванне
Т. высту́кваннем
М. высту́кванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высту́кванне ср. высту́кивание; см. высту́кваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстукваць — выстукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высту́кивание высту́кванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

percussion [pəˈkʌʃn] n.

1. уда́р; сутыкне́нне

2. mus. уда́рныя музы́чныя інструме́нты

3. med. высту́кванне, перку́сія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перку́сія

(лац. percussio = нанясенне ўдараў)

выстукванне хворага пальцамі або спецыяльным малаточкам для вызначэння стану яго ўнутраных органаў па характары ўтвораных гукаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)