вы́снаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́сную вы́снуем
2-я ас. вы́снуеш вы́снуеце
3-я ас. вы́снуе вы́снуюць
Прошлы час
м. вы́снаваў вы́снавалі
ж. вы́снавала
н. вы́снавала
Загадны лад
2-я ас. вы́снуй вы́снуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́снаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́снаваць сов., разг. основа́ть, обоснова́ть;

в. ду́мку — обоснова́ть мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́снаваць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; зак., што.

1. Зрабіць, стварыць аснову чаго‑н.; аснаваць. Выснаваць узор.

2. перан. Аналізуючы факты, падзеі, зрабіць які‑н. вывад, выснову, абгрунтаваць што‑н. Думка ліхаманкава працавала і нарэшце выснавала нешта падобнае на апраўданне. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́снаваць begründen vt, fundíeren vt; motivíeren [-´vi:-] vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

высно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выснаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высно́ўваць несов., разг. осно́вывать, обосно́вывать; см. вы́снаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)