выслаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выслаўле́нне
Р. выслаўле́ння
Д. выслаўле́нню
В. выслаўле́нне
Т. выслаўле́ннем
М. выслаўле́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выслаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстаўляць — выславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)