вы́сеў гл. высеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́сеў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́сеў вы́севы
Р. вы́севу вы́севаў
Д. вы́севу вы́севам
В. вы́сеў вы́севы
Т. вы́севам вы́севамі
М. вы́севе вы́севах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́сеў (род. вы́севу) м. вы́сев

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сеў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

2. Тое, што высяваюць, колькасць яго. Сам.. [аграном] сачыў за ачысткай насення і нормамі высеву. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сеў с.-г. Áussaat f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́сеяць, -сею, -сееш, -сее; -сей; -сеяны; зак.

Пасеяць (якую-н. колькасць).

В. сто пудоў жыта.

|| незак. высява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. высява́нне, -я, н. і вы́сеў, -севу, м. (спец.).

Нормы высеву.

Высеў траў.

|| прым. высяўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́сев м.

1. (действие) высява́нне, -ння ср., вы́сеў, -севу м.;

2. (то, что высеяно) вы́сеў, -севу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сесці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́сяду вы́сядзем
2-я ас. вы́сядзеш вы́сядзеце
3-я ас. вы́сядзе вы́сядуць
Прошлы час
м. вы́сеў вы́селі
ж. вы́села
н. вы́села
Загадны лад
2-я ас. вы́сядзь вы́сядзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́сеўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

wysiew, ~u

м. высеў, высяванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)