Высача́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Высача́ны
Р. Высача́н
Высача́наў
Д. Высача́нам
В. Высача́ны
Т. Высача́намі
М. Высача́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́сачаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́сачаны вы́сачаная вы́сачанае вы́сачаныя
Р. вы́сачанага вы́сачанай
вы́сачанае		 вы́сачанага вы́сачаных
Д. вы́сачанаму вы́сачанай вы́сачанаму вы́сачаным
В. вы́сачаны (неадуш.)
вы́сачанага (адуш.)		 вы́сачаную вы́сачанае вы́сачаныя (неадуш.)
вы́сачаных (адуш.)
Т. вы́сачаным вы́сачанай
вы́сачанаю		 вы́сачаным вы́сачанымі
М. вы́сачаным вы́сачанай вы́сачаным вы́сачаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́сачаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́сачаны вы́сачаная вы́сачанае вы́сачаныя
Р. вы́сачанага вы́сачанай
вы́сачанае		 вы́сачанага вы́сачаных
Д. вы́сачанаму вы́сачанай вы́сачанаму вы́сачаным
В. вы́сачаны (неадуш.)
вы́сачанага (адуш.)		 вы́сачаную вы́сачанае вы́сачаныя (неадуш.)
вы́сачаных (адуш.)
Т. вы́сачаным вы́сачанай
вы́сачанаю		 вы́сачаным вы́сачанымі
М. вы́сачаным вы́сачанай вы́сачаным вы́сачаных

Кароткая форма: вы́сачана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́сачаны вы́слеженный; см. вы́сачыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Высачаны (в.) 3/201; 5/67; 6/347, 349, 350 (к.); 11/158

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫСАЧА́НЫ,

вёска ў Крынкаўскім с/с Лёзненскага р-на Віцебскай вобл. Цэнтр саўгаса. За 38 км ад г.п. Лёзна, 50 км ад Віцебска, 4 км ад чыг. ст. Крынкі. 350 ж., 197 двароў (1996).

Вёска ўзнікла ў пач. 19 ст. ў Аршанскім пав. Магілёўскай губ. пад назвай Высокае. У сярэдзіне 1820-х г. пабудавана папяровая ф-ка. У 1867 адкрыта нар. вучылішча. У 1850-я г. паступова змяніла назву на Высачаны, цэнтр Высачанскай вол. Аршанскага пав.; школа, бальніца, царква, крама. У 1902—41 дзейнічала Высачанская лёнапрадзільная фабрыка. У 1924—31 цэнтр Высачанскага раёна. У 1935—48 рабочы пасёлак. У 1970 — 344 ж., 125 двароў.

Базавая школа, клуб, б-ка, бальніца, аптэка, амбулаторыя, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі. Брацкія магілы сав. воінаў. Помнікі вызваліцелям, медыцынскім работнікам і партызанам.

т. 4, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́слеженный вы́сачаны, асо́чаны, дапільнава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просле́женный

1. (выслеженный) вы́сачаны, прасо́чаны;

2. (исследованный) прасо́чаны, паназіра́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЫСАЧА́НСКІ раён, адм.-тэр. адзінка ў БССР у 1924—31. Утвораны 17.7.1924 у складзе Віцебскай акругі (да 26.7.1930). Цэнтр — в. Высачаны. Пл. 776 км², 420 нас. пунктаў (1925). Падзяляўся на 10 сельсаветаў. Скасаваны 8.7.1931, яго тэр. ўвайшла ў склад Лёзненскага раёна.

т. 4, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)