вы́рынуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́рыну |
вы́рынем |
| 2-я ас. |
вы́рынеш |
вы́рынеце |
| 3-я ас. |
вы́рыне |
вы́рынуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́рынуў |
вы́рынулі |
| ж. |
вы́рынула |
| н. |
вы́рынула |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́рынуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́рынуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Абл. Нечакана з’явіцца. Як з-пад зямлі, ..[капітан Гулявіцкі] вырынуў з глыбокай траншэі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вырына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вырынуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)