вы́раніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Даць магчымасць скаціцца, упасці (пра слязу).

Колькі слёз выраніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́раніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́раню вы́ранім
2-я ас. вы́раніш вы́раніце
3-я ас. вы́раніць вы́раняць
Прошлы час
м. вы́раніў вы́ранілі
ж. вы́раніла
н. вы́раніла
Загадны лад
2-я ас. вы́рані вы́раніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́раніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́раніць сов. (слезу) урони́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́раніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Даць магчымасць скаціцца, упасці (пра слязу). А я не выраню слязы, хоць сэрца сціснула ад болю... А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урони́ть сов.

1. (упустить) упусці́ць; (выпустить) вы́пусціць; (потерять) згубі́ць; (сбросить) скі́нуць;

2. перен. (слово) кі́нуць, сказа́ць;

3. (слезу) вы́раніць;

4. (голову) апусці́ць, мног. паапуска́ць;

5. перен. (достоинство, авторитет) стра́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

uronić

зак.

1. выраніць;

uronić łzę — праліць слязу;

2. прапусціць;

nie uronić ani słowa — уважліва слухаць; не прапусціць ні слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)