выража́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і выразнік.

|| ж. выража́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выража́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выража́льнік выража́льнікі
Р. выража́льніка выража́льнікаў
Д. выража́льніку выража́льнікам
В. выража́льніка выража́льнікаў
Т. выража́льнікам выража́льнікамі
М. выража́льніку выража́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выража́льнік м., см. выра́знік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выража́льнік, ‑а, м.

Тое, што і выразнік. Выражальнік настрояў, інтарэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выража́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да выражальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)