выпукле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпукле́нне
Р. выпукле́ння
Д. выпукле́нню
В. выпукле́нне
Т. выпукле́ннем
М. выпукле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпукле́нне ср. выпя́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпукле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпукліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

protrusion [prəˈtru:ʒn] n. fml

1. высо́ўванне, выпукле́нне

2. вы́ступ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выпя́чивание

1. выпукле́нне, -ння ср., выпіна́нне, -ння ср., выпу́чванне, -ння ср.; выпру́джванне, -ння ср.;

2. вылучэ́нне, -ння ср.; падкрэ́сліванне, -ння ср.; см. выпя́чивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)