вы́прасіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́прашуся вы́прасімся
2-я ас. вы́прасішся вы́прасіцеся
3-я ас. вы́прасіцца вы́прасяцца
Прошлы час
м. вы́прасіўся вы́прасіліся
ж. вы́прасілася
н. вы́прасілася
Загадны лад
2-я ас. вы́прасіся вы́прасіцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́прасіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́прасіцца сов., разг. вы́проситься;

в. ў камандзіро́ўку — вы́проситься в командиро́вку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́прасіцца, ‑прашуся, ‑прасіліся, ‑прасіцца; зак.

Настойліва просячы, атрымаць дазвол пайсці, паехаць куды‑н. Выпрасіцца на пабыўку. □ І выпрасіўся я на работу ў лес. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прасіцца, вы́прасіць erfléhen vt, erbítten* vt; durch Bítten bekómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́проситься разг. вы́прасіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпро́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпрасіцца.

2. Зал. да выпрошваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyprosić się

зак. разм. выпрасіцца, адпрасіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выпро́швацца несов.

1. разг. выпра́шиваться; см. вы́прасіцца;

2. страд. выпра́шиваться; выма́ливаться; см. выпро́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)