выпо́ўзваць гл. выпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпо́ўзваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпо́ўзваю выпо́ўзваем
2-я ас. выпо́ўзваеш выпо́ўзваеце
3-я ас. выпо́ўзвае выпо́ўзваюць
Прошлы час
м. выпо́ўзваў выпо́ўзвалі
ж. выпо́ўзвала
н. выпо́ўзвала
Загадны лад
2-я ас. выпо́ўзвай выпо́ўзвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпо́ўзваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпо́ўзваць несов., см. выпаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паўзці, -зу, -зеш, -зе; вы́паўз, -зла; -зі; зак.

1. Выйсці паўзком, паўзучы.

В. праз шчыліну.

2. Павольна рухаючыся, з’явіцца.

З травы выпаўзла вужака.

З-за гары выпаўз аўтобус (перан.).

|| незак. выпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)