выплыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выплыва́нне
Р. выплыва́ння
Д. выплыва́нню
В. выплыва́нне
Т. выплыва́ннем
М. выплыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выплыва́нне I ср. выплыва́ние; см. выплыва́ць I

выплыва́нне II ср. выкола́шивание, колоше́ние; см. выплыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выплыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплываць — выплысці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выплыва́ние выплыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкола́шивание каласава́нне, -ння ср.; (колоса) выплыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгреба́ние

1. выграба́нне, -ння ср.; выго́ртванне, -ння ср.;

2. вывясло́ўванне, -ння ср., выплыва́нне, -ння ср.; см. выгреба́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)