вы́печка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́печка вы́печкі
Р. вы́печкі вы́печак
Д. вы́печцы вы́печкам
В. вы́печку вы́печкі
Т. вы́печкай
вы́печкаю		 вы́печкамі
М. вы́печцы вы́печках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́печка ж., в разн. знач. вы́печка;

дрэ́нная в. — плоха́я вы́печка;

дзённая в. — дневна́я вы́печка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́печка ж.

1. (действие) вы́печка, -кі ж., неоконч. выпяка́нне, -ння ср.;

2. (количество выпеченного) вы́печка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́печка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпякаць — выпечы (у 1, 2 знач.).

2. Якасць выпечанага, спечанага. [Гаспадар:] — Глядзіце ў мяне — старайцеся! Выпечка павінна быць добрая... Бядуля.

3. Тое, што выпечана, спечана пякарняй, заводам за пэўны час; выпечаная прадукцыя. Дзённая выпечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́печка ж Bácken n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́печы, -пеку, -печаш, -печа; -печам, -печаце, -пекуць; вы́пек, -пекла; -печы; -печаны; зак., што.

1. Прыгатаваць пячэннем.

Пякарня выпекла тону хлеба.

2. Добра прапячы.

Хлеб не выпечаны.

3. Расходаваць у працэсе пячэння.

В. ўсё цеста.

4. Знішчыць агнём, жарам, кіслатой.

В. бародаўку.

5. Выпаліць на чым-н. (знак, кляймо).

В. кляймо.

|| незак. выпяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выпяка́нне, -я, н. і вы́печка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. выпячны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Выпячныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлебапячэ́нне, -я, н.

Выпечка хлеба.

Механізаванае х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлебапячэ́нне, ‑я, н.

Выпечка хлеба. Механізаванае хлебапячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́чны, -ая, -ае.

1. Які паспяхова завяршыўся, удаўся.

Удачная паездка.

2. Добры, удалы.

Удачная выпечка хлеба.

Удачна (прысл.) падабраць колеры.

|| наз. уда́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

baking [ˈbeɪkɪŋ] n. выпяка́нне; вы́печка;

a baking dish блю́да для пе́чыва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)