выпарны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпарны́ выпарна́я выпарно́е выпарны́я
Р. выпарно́га выпарно́й
выпарно́е		 выпарно́га выпарны́х
Д. выпарно́му выпарно́й выпарно́му выпарны́м
В. выпарны́ (неадуш.)
выпарно́га (адуш.)		 выпарну́ю выпарно́е выпарны́я (неадуш.)
выпарны́х (адуш.)
Т. выпарны́м выпарно́й
выпарно́ю		 выпарны́м выпарны́мі
М. выпарны́м выпарно́й выпарны́м выпарны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпарны́ тех.

1. (для выпаривания) выпарно́й;

в. апара́т — выпарно́й аппара́т;

2. (для испарения) испари́тельный;

в. ко́рак — испари́тельная про́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпарны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да выпарэння. Выпарная здольнасць. // Прызначаны для выпарвання. Выпарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испари́тельный выпарны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпарно́й выпарны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)