вы́паланы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́паланы вы́паланая вы́паланае вы́паланыя
Р. вы́паланага вы́паланай
вы́паланае		 вы́паланага вы́паланых
Д. вы́паланаму вы́паланай вы́паланаму вы́паланым
В. вы́паланы (неадуш.)
вы́паланага (адуш.)		 вы́паланую вы́паланае вы́паланыя (неадуш.)
вы́паланых (адуш.)
Т. вы́паланым вы́паланай
вы́паланаю		 вы́паланым вы́паланымі
М. вы́паланым вы́паланай вы́паланым вы́паланых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́паланы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́паланы вы́паланая вы́паланае вы́паланыя
Р. вы́паланага вы́паланай
вы́паланае		 вы́паланага вы́паланых
Д. вы́паланаму вы́паланай вы́паланаму вы́паланым
В. вы́паланы (неадуш.)
вы́паланага (адуш.)		 вы́паланую вы́паланае вы́паланыя (неадуш.)
вы́паланых (адуш.)
Т. вы́паланым вы́паланай
вы́паланаю		 вы́паланым вы́паланымі
М. вы́паланым вы́паланай вы́паланым вы́паланых

Кароткая форма: вы́палана.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́паланы, см. вы́палаты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумі́ць, глумлю, глуміш, глуміць; незак., што.

Разм.

1. Марна траціць, псаваць. Шкада было глуміць мяккі даўгунец, старанна выпаланы калгаснымі дзяўчатамі. Грахоўскі.

2. Здзекавацца, насміхацца з каго‑, чаго‑н. Большасць ведала, што сыны ваююць за праўду, якую глуміў немец, за Расеюшку, за цара, а больш нічога не ведалі, а хоць і ведаў хто, дык маўчаў, бо быў на вачах старасты, урадніка і земскага. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)