Выпадковая падзея 5/71, 72

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫПАДКО́ВАЯ ВЕЛІЧЫНЯ́ ў тэорыі імавернасцей, велічыня, якая прымае ў залежнасці ад выпадковага зыходу выпрабавання тыя ці іншыя значэнні з пэўнымі імавернасцямі. Напр., лік ачкоў, што выпадаюць на верхняй грані ігральнай косці, — выпадковая велічыня, якая прымае значэнні 1, 2, 3, 4, 5, 6 і з імавернасцю ​1/6 кожнае. Выпадковая велічыня поўнасцю характарызуецца адпаведным размеркаваннем імавернасцей. Асн. характарыстыкі выпадковай велічыні — матэматычнае чаканне і дысперсія. Гл. таксама Імавернасцей тэорыя.

т. 4, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Выпадковая велічыня 3/198, 262; 5/71; 7/84; 8/75; 9/72

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫПАДКО́ВАЯ ПАДЗЕ́Я ў тэорыі імавернасцей,

падзея, якая пры выкананні пэўных умоў (правядзенні выпрабавання) можа як адбыцца, так і не адбыцца і для якой існуе пэўная імавернасць яе наступлення. Наяўнасць у выпадковай падзеі A пэўнай імавернасці p (0 ≤ p ≤ 1) тлумачыцца паводзінамі яе частаты: калі названае выпрабаванне ажыццяўляецца n разоў, а A з’яўляецца пры гэтым m разоў, то пры вялікіх n частата mn аказваецца блізкая да p. Гл. таксама Імавернасцей тэорыя.

т. 4, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

выпадко́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. выпадковы.

2. Выпадковая акалічнасць.

Перашкодзіла в.

Па шчаслівай выпадковасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпадко́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпадко́вы выпадко́вая выпадко́вае выпадко́выя
Р. выпадко́вага выпадко́вай
выпадко́вае		 выпадко́вага выпадко́вых
Д. выпадко́ваму выпадко́вай выпадко́ваму выпадко́вым
В. выпадко́вы (неадуш.)
выпадко́вага (адуш.)		 выпадко́вую выпадко́вае выпадко́выя (неадуш.)
выпадко́вых (адуш.)
Т. выпадко́вым выпадко́вай
выпадко́ваю		 выпадко́вым выпадко́вымі
М. выпадко́вым выпадко́вай выпадко́вым выпадко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.

Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

Выпадковая а.

|| прым. агаво́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпадко́вы, -ая, -ае.

1. Які паявіўся, узнік непрадугледжана.

Выпадковая памылка.

В. госць.

Выпадковае знаёмства.

2. Які бывае не заўсёды, ад выпадку да выпадку.

Выпадковыя заработкі.

|| наз. выпадко́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Zúfallstreffer

m -s, - выпадко́вае папада́нне, выпадко́вая ку́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кія́жына ’выпадковая палка, не апрацаваная, не абгладжаная’ (Янк. I). Да кій© (гл.); кійжіяк > *кіячына з нерэгулярным пераходам у кіяжына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)