Вы́ніціцца ’раскудзеліцца’ (Шатал.), вы́нітыцца (Влад.), вы́нытытысь (Клім.) ’парвацца (пра пятлю ніта)’; ’прыйсці да непрыдатнасці’. Польск. nicić się ’парвацца (пра пятлю)’, wynicić się ’тс’ (Фалінская, Бел.-польск. ізал., 139). Да ніт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́нітак ’разарваная кабылка ў нітах’ (Шатал.). Да вынітыцца, выніціцца (гл.) з суф. ‑ак (Фалінская, Бел.-польск. ізал., 139).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)