выміра́ць гл. вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выміра́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. выміра́е выміра́юць
Прошлы час
м. выміра́ў выміра́лі
ж. выміра́ла
н. выміра́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час выміра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выміра́ць несов. вымира́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выміра́ць, ‑ае.

Незак. да вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выміра́ць áussterben* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́мерці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мра; -мер, -рла; зак.

1. Поўнасцю знікнуць у выніку гібелі, смерці.

Племя вымерла.

2. Абязлюдзець, апусцець у выніку масавай смерці жыхароў ад голаду, эпідэміі.

Вёска вымерла ад эпідэміі.

|| незак. выміра́ць, -а́е.

|| наз. выміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымира́ть несов. выміра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне, працэс паводле знач. дзеясл. выміраць — вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

die off

выміра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́мерці гл. выміраць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)