выміна́ць
‘размінаць, рабіць што-небудзь мяккім’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выміна́ю |
выміна́ем |
| 2-я ас. |
выміна́еш |
выміна́еце |
| 3-я ас. |
выміна́е |
выміна́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выміна́ў |
выміна́лі |
| ж. |
выміна́ла |
| н. |
выміна́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выміна́й |
выміна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выміна́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Выміна́ка ’асоба, якая апрацоўвае лён церніцай’ (Жд., 1). Ад вымінаць пры дапамозе суф. ‑ака, даволі распаўсюджаным у гэтай катэгорыі ў бел. і ўкр. мовах (гл. Карскі 2-3, 35). Параўн. мяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вымина́ть несов.
1. (разминать, делать мягким) разг. выміна́ць, разміна́ць;
2. (о траве и т. п.) обл. выто́птваць, выка́чваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)