вымыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вымыва́нне
Р. вымыва́ння
Д. вымыва́нню
В. вымыва́нне
Т. вымыва́ннем
М. вымыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымыва́нне ср.

1. вымыва́ние; умыва́ние;

2. высти́рывание, прости́рывание, вымыва́ние;

3. вымыва́ние;

4. вымыва́ние;

1-4 см. вымыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вымываць — вымыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымыва́ние вымыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вышурэ́нне ’вышароўванне’, вымыванне з дапамогай жорсткай рэчы’ (Бяльк.). З вышараванне да шараваць (гл.) з пропускам суфікса, відавочна, для падкрэслівання аднаразовасці дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫШЧАЛО́ЧВАННЕ ГЛЕ́БЫ,

вымыванне з глебы і перамяшчэнне ў ніжнія гарызонты і грунтавыя воды растваральных рэчываў (хларыдаў, сульфатаў, нітратаў, карбанатаў і інш.). Развіваецца ва ўмовах прамыўнога рэжыму, увільгатнення, калі паступленне вільгаці з атм. ападкамі перавышае расход яе на выпарэнне і транспірацыю расліннасцю (вышчалачаныя чарназёмы і глебы паўн. шырот).

т. 4, с. 330

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)