вымо́іна, -ы, мн. -ы, -мо́ін, ж.

Паглыбленне ў грунце, размытае бягучай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымо́іна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вымо́іна вымо́іны
Р. вымо́іны вымо́ін
Д. вымо́іне вымо́інам
В. вымо́іну вымо́іны
Т. вымо́інай
вымо́інаю		 вымо́інамі
М. вымо́іне вымо́інах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымо́іна ж. вы́моина, водомо́ина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́іна, ‑ы, ж.

Месца на зямлі, вымытае бягучай вадой. Дарога рудая, гліністая, ідзе на ўздым, раўчукі нарабілі на ёй глыбокія вымоіны. Навуменка. Лугавая шырокая сцежка пятляла між кустоў вербалозу і вясенніх паводкавых вымоін. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водомо́ина вымо́іна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́ина обл. вымо́іна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kúhle

f -, -n разм. я́ма, вымо́іна; горн. шурф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)