вы́мерлы, -ая, -ае.

Які вымер, не пакінуўшы патомства (пра род, сямейства і пад.), або які знік, перавёўся (пра расліны).

Мамант — вымерлая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мерлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мерлы вы́мерлая вы́мерлае вы́мерлыя
Р. вы́мерлага вы́мерлай
вы́мерлае		 вы́мерлага вы́мерлых
Д. вы́мерламу вы́мерлай вы́мерламу вы́мерлым
В. вы́мерлы (неадуш.)
вы́мерлага (адуш.)		 вы́мерлую вы́мерлае вы́мерлыя (неадуш.)
вы́мерлых (адуш.)
Т. вы́мерлым вы́мерлай
вы́мерлаю		 вы́мерлым вы́мерлымі
М. вы́мерлым вы́мерлай вы́мерлым вы́мерлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мерлы вы́мерший;

~лыя жывёлы — вы́мершие живо́тные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мерлы, ‑ая, ‑ае.

Які вымер, не пакінуўшы патомства (пра род, сямейства і пад.). Момант — вымерлая жывёліна. // Які знік, перавёўся (пра расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мерлы áusgestorben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іхтыяза́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вымерлы марскі паўзун вялікіх памераў з рыбападобным целам.

|| прым. іхтыяза́ўравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тур², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вымерлы дзікі бык, продак буйной рагатай жывёлы.

2. Горны каўказскі казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плезіяза́ўр, ‑а, м.

Вымерлы марскі яшчар мезазойскай эры.

[Грэч. plēsios — блізкі і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іхтыяза́ўр, ‑а, м.

Вымерлы марскі паўзун з рыбападобным целам даўжынёй да 12 м.

[Ад грэч. ichtýs — рыба і saura — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амфіпо́д

‘вымерлы рак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амфіпо́д амфіпо́ды
Р. амфіпо́да амфіпо́даў
Д. амфіпо́ду амфіпо́дам
В. амфіпо́да амфіпо́даў
Т. амфіпо́дам амфіпо́дамі
М. амфіпо́дзе амфіпо́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)