вы́менка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́менка
Р. вы́менкі
Д. вы́менцы
В. вы́менку
Т. вы́менкай
вы́менкаю
М. вы́менцы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Вы́менка ’назва па імені’; ’упамінанне’ (Нас.). Ад выменовываць, выменяць з дапамогай суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)