выле́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выле́чванне
Р. выле́чвання
Д. выле́чванню
В. выле́чванне
Т. выле́чваннем
М. выле́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выле́чванне ср. выле́чивание, излече́ние, исцеле́ние; см. выле́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выле́чванне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. вылечваць — вылечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выле́чивание выле́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самавыле́чванне, ‑я, н.

Вылечванне самога сябе без чыёй‑н. дапамогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uzdrowienie

н. вылечванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

исцеле́ние вылячэ́нне, -ння ср.; (неоконч. действие) выле́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)