вы́леплены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́леплены вы́лепленая вы́лепленае вы́лепленыя
Р. вы́лепленага вы́лепленай
вы́лепленае		 вы́лепленага вы́лепленых
Д. вы́лепленаму вы́лепленай вы́лепленаму вы́лепленым
В. вы́леплены (неадуш.)
вы́лепленага (адуш.)		 вы́лепленую вы́лепленае вы́лепленыя (неадуш.)
вы́лепленых (адуш.)
Т. вы́лепленым вы́лепленай
вы́лепленаю		 вы́лепленым вы́лепленымі
М. вы́лепленым вы́лепленай вы́лепленым вы́лепленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́леплены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́леплены вы́лепленая вы́лепленае вы́лепленыя
Р. вы́лепленага вы́лепленай
вы́лепленае		 вы́лепленага вы́лепленых
Д. вы́лепленаму вы́лепленай вы́лепленаму вы́лепленым
В. вы́леплены (неадуш.)
вы́лепленага (адуш.)		 вы́лепленую вы́лепленае вы́лепленыя (неадуш.)
вы́лепленых (адуш.)
Т. вы́лепленым вы́лепленай
вы́лепленаю		 вы́лепленым вы́лепленымі
М. вы́лепленым вы́лепленай вы́лепленым вы́лепленых

Кароткая форма: вы́леплена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́леплены

1. вы́лепленный, изва́я́нный;

2. разг. вы́клеенный;

1, 2 см. вы́лепіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́леплены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылепіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лепленный вы́леплены, мног. павыле́пліваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изва́янный вы́леплены; вы́разаны; вы́сечаны; часто переводится словом зро́блены (сделанный).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЛІПТАТЭ́КА

(ад грэч. glyptos выразаны, вылеплены + thēkē сховішча),

збор твораў скульптуры або гліптыкі; музей скульптуры. Найб. вядомыя гліптатэкі ў Мюнхене і Новая Карлсбергская ў Капенгагене.

т. 5, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

балва́н, ‑а, м.

1. Вылепленая або высечаная з якога‑н. матэрыялу фігура чалавека. Насупраць ганка стаяў вылеплены Мсціславам снегавы балван. Караткевіч.

2. Лаянк. Дурань. І раптам Валодзю нясцерпна захацелася прымусіць гэтых балваноў выцягнуцца перад ім. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АМІНАПЛА́СТЫ

(ад грэч. amylon крухмал + plastos вылеплены),

бясколерныя элементы расліннай клеткі з групы лейкапластаў. Сінтэзуюць і назапашваюць т.зв. другасны крухмал у назапашвальных тканках каранёў, карэнішчаў, караняплодаў (напр., бульба, батат, пастарнак і інш.).

т. 1, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ляплёнік ’таўстун, як вылеплены’ (міёр., З нар. сл.), ’няўдалы хлеб ці праснак’ (КЭС, лаг.), ’муляр, пячнік’ (смарг., Сл. ПЗБ). Утвораны паводле прасл. мадэлі: дзеяслоў + суфікс ‑enъ з дадаткам суфікса ‑ik‑. Да ляпі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)