вы́ламка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́ламка |
вы́ламкі |
| Р. |
вы́ламкі |
вы́ламак |
| Д. |
вы́ламцы |
вы́ламкам |
| В. |
вы́ламку |
вы́ламкі |
| Т. |
вы́ламкай вы́ламкаю |
вы́ламкамі |
| М. |
вы́ламцы |
вы́ламках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́ломка вы́ламка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wyłamanie
н. выламка, выломліванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)