выку́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выку́рваю выку́рваем
2-я ас. выку́рваеш выку́рваеце
3-я ас. выку́рвае выку́рваюць
Прошлы час
м. выку́рваў выку́рвалі
ж. выку́рвала
н. выку́рвала
Загадны лад
2-я ас. выку́рвай выку́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выку́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выку́рваць несов., в разн. знач. выку́ривать; см. вы́курыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́курыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. што. Дакурыць да канца, зрасходаваць курэннем.

В. папяросу.

В. усе цыгарэты.

2. каго (што). Абкурваючы, выгнаць.

В. лісу з нары.

3. перан., каго (што). Выгнаць, прымусіць пайсці, выйсці (разм.).

В. няпрошаных гасцей.

|| незак. выку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выку́рваць, вы́курыць

1. (папяросу і г. д.) zu Énde ráuchen;

2. разм. (выгнаць) áusräuchern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выку́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выкурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выку́рванне ср. выку́ривание; см. выку́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкурваць — выкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иску́ривать несов., разг. ску́рваць; (выкуривать) выку́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusräuchern

vt

1) абку́рваць, выку́рваць (дымам)

2) перан. разм. выку́рваць (адкуль-н.); выжыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)