выкрунта́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выкрунта́с |
выкрунта́сы |
| Р. |
выкрунта́су |
выкрунта́саў |
| Д. |
выкрунта́су |
выкрунта́сам |
| В. |
выкрунта́с |
выкрунта́сы |
| Т. |
выкрунта́сам |
выкрунта́самі |
| М. |
выкрунта́се |
выкрунта́сах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эківо́к
(фр. equivoque, ад лац. aequivocus = двухзначны)
двухсэнсоўнасць, двухсэнсоўны намёк, выкрунтас.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Suite
['sui:tə]
f -, -en
1) сві́та
2) муз. сюі́та
3) pl вы́хадка, вы́брык, выкрунта́с
~n máchen — сваво́ліць, гарэ́знічаць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)