выко́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выко́лванне
Р. выко́лвання
Д. выко́лванню
В. выко́лванне
Т. выко́лваннем
М. выко́лванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выко́лванне I ср. выка́лывание; см. выко́лваць I

выко́лванне II ср. выка́лывание; см. выко́лваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выко́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выколваць — выкалаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выка́лывание выко́лванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)