вы́калупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак., што.

Калупнуўшы, выняць.

|| незак. выкалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. вы́калупнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́калупіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́калуплю вы́калупім
2-я ас. вы́калупіш вы́калупіце
3-я ас. вы́калупіць вы́калупяць
Прошлы час
м. вы́калупіў вы́калупілі
ж. вы́калупіла
н. вы́калупіла
Загадны лад
2-я ас. вы́калупі вы́калупіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́калупіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́калупіць сов. вы́ковырнуть; вы́колупнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́калупіць, ‑плю, ‑ціш, ‑піць; зак., што.

Калупнуўшы, выняць, дастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ковырять сов., разг. вы́калупаць, вы́калупіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкалупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́калупнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да выкалупіць, выкалупаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)