вы́йгранка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́йгранка вы́йгранкі
Р. вы́йгранкі вы́йгранак
Д. вы́йгранцы вы́йгранкам
В. вы́йгранку вы́йгранкі
Т. вы́йгранкай
вы́йгранкаю		 вы́йгранкамі
М. вы́йгранцы вы́йгранках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́йгранка ж., разг. вы́игрыш м., вы́года, по́льза, расчёт м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́йгранка ’выйгрыш, карысць, выгада’ (БРС, КТС). Да выйграць з суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́игрыш м. вы́йгрыш, -шу м., разг. вы́йгранка, -кі ж.;

быть в вы́игрыше быць у вы́йгрышы;

вы́игрыш во вре́мени вы́йгрыш (вы́йгранка) у ча́се;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wygrana

ж.

1. выйгрыш; выйгранка;

2. перан. поспех

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карысць, выгада; выйгранка, рахуба (разм.); выйгрыш

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)