вызна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вызна́нне вызна́нні
Р. вызна́ння вызна́нняў
Д. вызна́нню вызна́нням
В. вызна́нне вызна́нні
Т. вызна́ннем вызна́ннямі
М. вызна́нні вызна́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вызнанне

Том: 5, старонка: 198.

img/05/05-198_1094_Вызнанне.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Аўгсбургскае вызнанне 1/569; 5/443; 6/467

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

адзінаве́рства, ‑а, н.

Вызнанне адной з кім‑н. веры; агульнасць рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

creed [kri:d] n.

1. крэ́да, перакана́нні, ве́ра;

political/religious creeds паліты́чныя/рэлігі́йныя перакана́нні

2. the Creed relig. вера вызна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

worship​1 [ˈwɜ:ʃɪp] n.

1. богаслужэ́нне; вера вызна́нне;

forms of worship рэлігі́йныя абра́ды, рытуа́лы;

freedom of worship свабо́да веравызна́ння;

a place of worship храм

2. паклане́нне; шанава́нне;

Your Worship BrE, fml Ва́ша мі́ласць (зварот да суддзі, мэра)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)