вызвяра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вызвяра́юся |
вызвяра́емся |
| 2-я ас. |
вызвяра́ешся |
вызвяра́ецеся |
| 3-я ас. |
вызвяра́ецца |
вызвяра́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вызвяра́ўся |
вызвяра́ліся |
| ж. |
вызвяра́лася |
| н. |
вызвяра́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вызвяра́йся |
вызвяра́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вызвяра́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вызвяра́цца несов., прост.
1. ора́ть (на кого-л.);
2. смотре́ть зве́рем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вызвяра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да вызверыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́зверыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).
Моцна, пераходзячы на крык, накінуцца на каго-н. (з папрокамі, лаянкай і пад.) або паглядзець са злосцю на каго-н.
|| незак. вызвяра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)