вы́званіць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́званю вы́званім
2-я ас. вы́званіш вы́званіце
3-я ас. вы́званіць вы́званяць
Прошлы час
м. вы́званіў вы́званілі
ж. вы́званіла
н. вы́званіла
Загадны лад
2-я ас. вы́звані вы́званіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́званіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́званіць сов. вы́звонить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́званіць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць.

Зак. да вызвоньваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызво́ньваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Званіць, звонам выконваць што-н.

Куранты вызвоньвалі поўнач.

|| зак. вы́званіць, -ню, -ніш, -ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́звонить сов. вы́званіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wydzwonić

зак. вызваніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)