вы́ехаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́еду вы́едзем
2-я ас. вы́едзеш вы́едзеце
3-я ас. вы́едзе вы́едуць
Прошлы час
м. вы́ехаў вы́ехалі
ж. вы́ехала
н. вы́ехала
Загадны лад
2-я ас. вы́едзь вы́едзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́ехаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́ехаць, -еду, -едзеш, -едзе; -едзем, -едзеце, -едуць; -едзь; зак.

1. Паехаць, адправіцца з аднаго месца ў другое.

В. з горада.

В. з варот.

2. Едучы, з’явіцца дзе-н.

В. на лясную паляну.

З-за вугла выехала машына.

3. Пакінуць адно месца жыхарства, пераехаўшы на другое.

Жыхары выехалі.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Плаўна вываліцца, выпасці (разм.).

Пакет выехаў з рук.

5. перан., на кім-чым. Выкарыстаць для сваёй выгады чыю-н. працу, якія-н. акалічнасці (разм., неадабр.).

В. на памочніку.

В. на акалічнасцях.

|| незак. выязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́езд, -у, М -дзе, м. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ехаць сов.

1. в разн. знач. вы́ехать, уе́хать;

в. з двара́ — вы́ехать со двора́;

в. у го́рад — вы́ехать в го́род;

2. разг. вы́скользнуть; вы́лезть;

паке́т ~хаў з рук — паке́т вы́скользнул из рук;

блу́зка ~хала са спадні́цы — блу́зка вы́лезла из ю́бки;

3. перен., разг. вы́ехать;

в. на акалі́чнасцях — вы́ехать на обстоя́тельствах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ехаць, ‑еду, ‑едзеш, ‑едзе; ‑едзем, ‑едзеце, ‑едуць; зак.

1. Паехаць, адправіцца куды‑н., за межы чаго‑н. Выехаць у поле. □ Праз гадзіну абоз выехаў з карчомнай стадолы ў дарогу. Чорны. Фурман зняў клункі, куфэрак, развітаўся і выехаў з двара. Пальчэўскі. // Пакінуць сталае ці часовае месца жыхарства; перасяліцца. [Міхал:] — Тварыцкая тут жыве? — Не, — адказаў чалавек, — яна раней тут жыла, цяпер.. зусім выехала. Чорны. Вера з дзецьмі пабыла ў Карніцкіх дзён тры і выехала ў Свярдлоўск, дзе жыла яе родная сястра. Паслядовіч.

2. Едучы, паявіцца дзе‑н., прыехаць. Конь бег шпарка і мы неўзабаве выехалі на лясную паляну. Мурашка.

3. Разм. Плаўна вываліцца, выпасці. Пакет выехаў з рук. □ Заскрэбла аб камень дошка, што выехала з варотцаў. Пташнікаў.

4. перан. Разм. Выкарыстаць якія‑н. акалічнасці, прыёмы ў асабістых мэтах. — Дык вось і я ў гэтай байцы Таксама выеду на зайцы. Корбан.

•••

Выехаць на чужой шыі (спіне і г. д.) — нядобрасумленным спосабам выйсці з цяжкага становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ехаць fórtfahren* vi (s), verréisen vi (s); áusziehen* vi (s) (з кватэры); úmziehen* vi (s); úmsiedeln vi (s) (пераехаць);

вы́ехаў невядо́ма куды́ únbekannt verzógen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выязджа́ць гл. выехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́відна, прысл.

Пакуль не сцямнела.

Выехаць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ехать сов.

1. вы́ехаць;

вы́ехать со двора́ вы́ехаць з двара́;

вы́ехать в го́род вы́ехаць у го́рад;

2. перен., разг. вы́ехаць;

вы́ехать на обстоя́тельствах вы́ехаць на акалі́чнасцях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадпіса́нне ср., в разн. знач. предписа́ние;

п. вы́ехаць — предписа́ние вы́ехаць;

п. ўрача́ — предписа́ние врача́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́цемкам, прысл.

У час прыцемку, на змярканні або на світанні.

Выехаць у дарогу яшчэ п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)