вы́дурыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што і чаго (разм.) Набыць што-н. падманам, хітрыкамі.

В. грошы або грошай у сястры.

|| незак. выду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́дурыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́дуру вы́дурым
2-я ас. вы́дурыш вы́дурыце
3-я ас. вы́дурыць вы́дураць
Прошлы час
м. вы́дурыў вы́дурылі
ж. вы́дурыла
н. вы́дурыла
Загадны лад
2-я ас. вы́дуры вы́дурыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́дурыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́дурыць сов., разг. вы́манить; вы́просить, вы́клянчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́дурыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Набыць што‑н. падманам, хітрыкамі; выпрасіць. Колькі ён [Віця] у мяне выдурыў: «Дай, мамка, дзесяць капеек! Дай пяць!» Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дурыць разм áblisten vt, áblocken vt (хітрасцю)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́дурыць (БРС, Бяльк., КТС), вы́дурыцца ’вырасці’ (КТС). Рус. вы́дурить, вы́дуриться ’тс’, укр. ви́дурити ’тс’. Гл. дурыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дураны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдурваць — выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wycyganić

зак. выцыганіць, выдурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)