вы́друкаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́друкую вы́друкуем
2-я ас. вы́друкуеш вы́друкуеце
3-я ас. вы́друкуе вы́друкуюць
Прошлы час
м. вы́друкаваў вы́друкавалі
ж. вы́друкавала
н. вы́друкавала
Загадны лад
2-я ас. вы́друкуй вы́друкуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́друкаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́друкаваць сов. отпеча́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́друкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Аддрукаваць, надрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́друкаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

run off

а) аддрукава́ць, вы́друкаваць; адбіва́ць, рабі́ць ко́піі

б) уцяка́ць

в) сьцяка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отпеча́тать сов.

1. (напечатать) аддрукава́ць, надрукава́ць, разг. вы́друкаваць;

2. (оставить след) адці́снуць, адбі́ць;

3. (раскрыть, сломав печать) адпяча́таць, распяча́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)