выдзіма́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выдзіма́ю выдзіма́ем
2-я ас. выдзіма́еш выдзіма́еце
3-я ас. выдзіма́е выдзіма́юць
Прошлы час
м. выдзіма́ў выдзіма́лі
ж. выдзіма́ла
н. выдзіма́ла
Загадны лад
2-я ас. выдзіма́й выдзіма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выдзіма́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выдзіма́ць несов. выдува́ть; (из стекла — ещё) дуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдзьмуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіма́ць

1. heráusblasen* vt, blásen* vt (з чаго-н. aus D);

2. тэх.:

выдзіма́ць шкло Glas blásen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́дзьмуць, -му, -меш, -ме; -мі; -муты; зак., што.

1. Выдаліць моцным струменем паветра.

2. Вырабіць шляхам выдзімання (у 2 знач.; спец.).

В. бутэльку.

|| незак. выдзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выдзіма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдзіма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да выдзімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдува́ть несов.

1. выдзіма́ць;

2. выдзьму́хваць;

3. выдзіма́ць;

4. жлу́кціць, ду́ндзіць; см. вы́дуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдзіма́цца несов., страд. выдува́ться; ду́ться; см. выдзіма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́дзьмуць гл. выдзімаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wydmuchiwać

незак. выдзімаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)