вы́двараны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́двараны вы́двараная вы́дваранае вы́двараныя
Р. вы́дваранага вы́дваранай
вы́дваранае		 вы́дваранага вы́двараных
Д. вы́дваранаму вы́дваранай вы́дваранаму вы́двараным
В. вы́двараны (неадуш.)
вы́дваранага (адуш.)		 вы́двараную вы́дваранае вы́двараныя (неадуш.)
вы́двараных (адуш.)
Т. вы́двараным вы́дваранай
вы́дваранаю		 вы́двараным вы́дваранымі
М. вы́двараным вы́дваранай вы́двараным вы́двараных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́двараны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́двараны вы́двараная вы́дваранае вы́двараныя
Р. вы́дваранага вы́дваранай
вы́дваранае		 вы́дваранага вы́двараных
Д. вы́дваранаму вы́дваранай вы́дваранаму вы́двараным
В. вы́двараны (неадуш.)
вы́дваранага (адуш.)		 вы́двараную вы́дваранае вы́двараныя (неадуш.)
вы́двараных (адуш.)
Т. вы́двараным вы́дваранай
вы́дваранаю		 вы́двараным вы́дваранымі
М. вы́двараным вы́дваранай вы́двараным вы́двараных

Кароткая форма: вы́дварана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́двараны вы́дворенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́двараны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дворенный вы́двараны, вы́тураны, мног. павыту́рваны; вы́селены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АРНО́ЛЬД БРЭШЫЯ́НСКІ, Арнальда Брэшыянскі (лац. Arnoldus de Brixia, італьян. Arnaldo da Brescia; каля 1100, г. Брэша, Італія — 18.6.1155),

італьянскі паліт. і царкоўны рэфарматар. Вучань П.Абеляра. У 1137 узначаліў барацьбу жыхароў Брэшы супраць епіскапа — сеньёра горада. Рашэннем Усяленскага сабора 1139 выдвараны з Італіі. За крытыку духавенства выгнаны з Францыі, Цюрыха. Вярнуўшыся ў Рым (1145), удзельнічаў у кіраванні Рымскай рэспублікай (1143—55), створанай у выніку антыпапскага паўстання, выступіў як ідэолаг барацьбы рымлян за захаванне рэспублікі, пазбаўленне духавенства ўласнасці і свецкай улады. Паводле распараджэння папы пакараны смерцю.

т. 1, с. 501

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)