вы́гукнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. і аднакр., што.

Гучна прамовіць, сказаць што-н., выкрыкнуць.

|| незак. выгу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гукнуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́гукну вы́гукнем
2-я ас. вы́гукнеш вы́гукнеце
3-я ас. вы́гукне вы́гукнуць
Прошлы час
м. вы́гукнуў вы́гукнулі
ж. вы́гукнула
н. вы́гукнула
Загадны лад
2-я ас. вы́гукні вы́гукніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́гукнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́гукнуць сов. и однокр. возгласи́ть, воскли́кнуть, вы́крикнуть, вы́кликнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гукнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што.

Гучна прамовіць, сказаць што‑н., выкрыкнуць. — Добра! — весела выгукнуў малы і кінуўся бягом за дзверы. Якімовіч. Амаль хорам сход выгукнуў тры прозвішчы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гукнуць áusrufen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́крикнуть сов. вы́крыкнуць, вы́гукнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выгукнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгукваць — выгукнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воскли́кнуть сов. ускры́кнуць, усклі́кнуць, вы́гукнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вскрикнуть сов. кры́кнуць, ускры́кнуць; вы́крыкнуць, вы́гукнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)