выграба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выграба́нне
Р. выграба́ння
Д. выграба́нню
В. выграба́нне
Т. выграба́ннем
М. выграба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выграба́нне ср. выгреба́ние, вы́греб м., вы́гребка ж.; см. выграба́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выграба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выграбаць — выграбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гребка ж. (действие) выграба́нне, -ння ср.; выго́ртванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгреба́ние

1. выграба́нне, -ння ср.; выго́ртванне, -ння ср.;

2. вывясло́ўванне, -ння ср., выплыва́нне, -ння ср.; см. выгреба́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́греб м.

1. (действие) выграба́нне, -ння ср.; выго́ртванне, -ння ср.;

2. (мусорная яма) памы́йная я́ма, сме́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)