выгна́нніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выгна́нніцкі |
выгна́нніцкая |
выгна́нніцкае |
выгна́нніцкія |
| Р. |
выгна́нніцкага |
выгна́нніцкай
выгна́нніцкае |
выгна́нніцкага |
выгна́нніцкіх |
| Д. |
выгна́нніцкаму |
выгна́нніцкай |
выгна́нніцкаму |
выгна́нніцкім |
| В. |
выгна́нніцкі (неадуш.)
выгна́нніцкага (адуш.) |
выгна́нніцкую |
выгна́нніцкае |
выгна́нніцкія (неадуш.)
выгна́нніцкіх (адуш.) |
| Т. |
выгна́нніцкім |
выгна́нніцкай
выгна́нніцкаю |
выгна́нніцкім |
выгна́нніцкімі |
| М. |
выгна́нніцкім |
выгна́нніцкай |
выгна́нніцкім |
выгна́нніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выгна́нніцкі изгна́ннический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выгна́нніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да выгнанніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выгна́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто знаходзіцца ў выгнанні.
|| ж. выгна́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. выгна́нніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
изгна́ннический выгна́нніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)